Jak ćwiczymy...

...czyli o metodzie słów kilka.

Na początek krótki filmik z sieci, na którym można zobaczyć chen taijiquan na najwyższym poziomie, w wykonaniu Mistrza Chen Xiao Wanga. Warto też posłuchać (a raczej poczytać) co ma do powiedzenia.

Metodyka nauczania chen taijichuan przedstawiona jest pokrótce poniżej.

Nauka taijiquan polega na budowaniu specyficznej struktury ciała oraz zdolności do odczuwania subtelnych bodźców docierających z zewnątrz i z wnętrza organizmu. Osiąga się to za pomocą odpowiednich ćwiczeń. Pierwszy etap polega na nauce rozluźnienia i likwidowania zbędnych napięć podczas ćwiczeń w pozycjach statycznych przy jednoczesnym wzmacnianiu ciała. Główną metodą jest tutaj Zhan Zhuang czyli dosłownie "stać jak słup". Ćwiczenie to powoduje wytwarzanie się odpowiedniej struktury ciała, które staje się rozluźnione, ale czujne oraz pozwala nauczyć się „słuchać” czyli odbierać subtelne bodźce docierające z wnętrza i z zewnątrz.

W kolejnym etapie przechodzi się od pozycji statycznych do powolnego ruchu, cały czas starając się zachować odpowiednią strukturę ciała i zdolność odczuwania bodźców. Bardzo ważne jest przy tym połączenia ruchu zewnętrznego oraz wewnętrznej uwagi, koncentracji na tym co jest w danej chwili wykonywane. Do rozwijania tych umiejetności stosuje się ćwiczenia chan si gong (skręcania jedwabnej nici). Wykonuje się je przy użyciu jednej lub obu rąk, w miejscu lub idąc w bok (jednorącz) oraz w przód i w tył (oburącz). Uwaga ćwiczącego przesuwa się przez ciało ruchem okrężnym, zawsze przez centrum ciała (obszar dantian), punkt między łopatkami, łokieć i palce, punkt położony na szczycie kości biodrowej i z powrotem do centrum. Ruchowi uwagi (wyobraźni) towarzyszy powolny, delikatny ruch ciała.

Ruchy zewnętrzne stają się stopniowo coraz bardziej skomplikowane przechodząc następnie w całe układy zwane formami. Są to sekwencje powolnych, płynnych ruchów wykonywanych przerywanych od czasu do czasu ruchami "wybuchowymi”.

Kolejnym etapem jest nauka zachowania odpowiedniej struktury oraz „czucia” ciała w kontakcie z siłą przyłożoną z zewnątrz. Uzyskuje się to dzięki ćwiczeniom w parach, gdzie jedna osoba jest źródłem siły zewnętrznej, ucząc się jednocześnie jak ją stosować, a druga uczy się w jaki sposób ją kontrolować. Są to tzw Tui Shou, zwane Pchającymi Dłońmi.

Oprócz tych elementów chen taijiquan zachowało w swej metodyce całą gamę ćwiczeń z przyrządami i białą bronią. Do broni należą miecz ('jian'), szabla ('dao'), kij/włócznia oraz halabarda ('guandao') przy czym szabla i miecz występują czasem w parach. Jako przyrządy wykorzystuje się kulę oraz długi drewniany drąg (dagan).